تلواذ

لغت نامه دهخدا

تلواذ. [ت َ ل ْ ] ( ع مص ) یکدیگر را پناه گرفتن. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ). اسم است بمعنی ملاوذه. یقال : لهم تلواذ؛ ای ملاوذة یلوذ بعضهم ببعض. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس