تلمیت

جاجیمها را به صورت چهار تا بر روی مادیان عاقل یا قاطر خیلی عاقل می انداختند و آن را محکم تنگ می کردند وان کسان میانسال یا ناتوان را با احترام بر ان سوار می کردند گاه برای دختران جوان که درنظر پدر و مادر عزیز بودند هم تلمیت درست می شد اما برای جوانان توانا سوار شدن بر تلمیت کار خوبی نبوده است وان را برای خود عار می دانستند سواری بر تلمیت تا رسیدن به اخرین منزل ادامه داشت هرشب ان را باز می کردند و روز بعد که کوچ ادامه داشت ان را از نو می بستند. تلمیت شکل ساده شده ای از کجا وه است که عموما بر روی شتر بسته می شده است .
در اشعار میر نوروز شاعر لر چندین بار به تلمیت اشاره شده است
امرو زه د ورم قجر سواری/
و دم قجر سوار تلمیت و باری /
امروز دختری سوار بر اسب چون سواران قاجار از مقابلم عبور کرد در حالی که پشت سر ان سوار زنی تلمیت سوار درحرکت بود .