تلمج

لغت نامه دهخدا

تلمج. [ ت َ ل َم ْ م ُ ] ( ع مص ) ناشتا شکستن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تلمظ. ( تاج المصادر بیهقی ). لب لیسیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به تلمظ شود.

فرهنگ فارسی

تلمظ

گویش مازنی

/tal mej/ تلخ مزه

پیشنهاد کاربران

بپرس