تلظى

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
لظی (۲ بار)

«تَلَظّی» از مادّه «لظی» (بر وزن قضا) به معنای شعله خالص است. و می دانیم که شعله های خالص و خالی از هر گونه دود، گرما و حرارت بیشتری دارد، و گاه واژه «لظی» به خود جهنم نیز اطلاق شده است. «تَلَظّی» در اصل «تَتَلَظّی» بوده، که یکی از دو «تا» برای تخفیف افتاده است.
شعله خالص و زبانه آتش. راغب می‏گوید: «اَللَّظیِ: اَللَّهَبُ الْخالِصُ» در لغت آمده: . حقا که آتش جهنم شعله خالص و بی دود است. . تَلَظَی مشتعل شدن است شما را از آتش مشتعل می‏ترسانیم. این لفظ دوباربیشتر در قرآن نیامده است.