تلخی بردن. [ ت َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) سختی کشیدن. تحمل رنج و مشقت : بشیرین زبانی توان برد گوی که پیوسته تلخی برد تندخوی.سعدی ( بوستان ).رجوع به تلخی و ماده بعد شود.