تلخ گفتاری. [ ت َ گ ُ ] ( حامص مرکب ) درشت گویی. گفتن سخنان تلخ و درشت : تو در دل من از آن خوشتری و شیرین ترکه من ترش بنشینم ز تلخ گفتاری.سعدی.
