تلخ عیشی. [ ت َ ع َ / ع ِ ] ( حامص مرکب ) سختی زندگی. زندگی پرمصیبت. زندگانی ناگوار : مبر تلخ عیشی ز روی ترش به آب دگر آتشش بازکش.سعدی ( بوستان ).چو تلخ عیشی من بشنوی به خنده درآی که گر به خنده درآیی جهان شکر گیرد.سعدی.بر تلخ عیشی من اگر خنده آیدت شاید که خنده شکرآمیز می کنی.سعدی.