تلحین

لغت نامه دهخدا

تلحین. [ ت َ ] ( ع مص ) به آواز خوش و حزین خواندن ، یقال : لحن فی قرائته ؛ ای طرب فیها. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). تغییر دادن کلمه است برای زیبائی صدا و این عمل مکروه و بدعت است.( از تعریفات جرجانی ). || به خطا نسبت کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

به آواز خوش و حزین خواندن . یا به خطا نسبت کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس