تلبک

لغت نامه دهخدا

تلبک. [ ت َ ل َب ْ ب ُ ] ( ع مص ) آمیخته و در هم شدن کار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تلبس. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

آمیخته و درهم شدن کار .

پیشنهاد کاربران

بپرس