تلاقس

لغت نامه دهخدا

تلاقس. [ ت َ ق ُ ] ( ع مص ) باهم دشنام دادن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( آنندراج ). تساب و تشاتم. و در الاساس آمده : «عن بعض الاعاریب نحن نتلاقس ؛ ای نتلاقب. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس