تلاع

لغت نامه دهخدا

تلاع. [ ت ِ ] ( ع اِ ) آب راهها از بالا سوی نشیب : و لایکون التلاع فی الصحاری. || ج ِ تلعة. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به تلعة شود.

تلاع. [ ت َل ْ لا] ( ع اِ ) ابری از غبار. ج ، تلالیع. ( دزی ج 1 ص 151 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس