تلاظ. [ ت َ لاظظ ] ( ع مص ) بر یکدیگر حمله آوردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تطارد در جنگ : تلاظوا فی الحرب ملاظة و لظاظاً... و این مصادر بر غیر بنای فعل می باشند. ( از اقرب الموارد ).
