تلاء

لغت نامه دهخدا

تلاء. [ ت َ ] ( ع اِ ) عهد و زنهار و امان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ذمه و جَوار: اعطاه ُ تلاء؛ ای ذمة و جواراً. ( اقرب الموارد ). || تیر امان که بر آن نام مستجیر نوشته باشند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

تلاء. [ ت َل ْ لا ] ( ع ص ) تلاء القرآن ؛ بسیار تلاوت کننده آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس