تل هازور ( به عبری: תל חצור ) ، یک مکان باستان شناسی است در محل هازور باستان، در اسرائیل، الجلیل بالا، شمال دریای جلیله، و در شمال فلات کورازیم واقع شده است. در عصر برنز میانی ( حدود سال ۱۷۵۰ م قبل از میلاد ) و دوره اسرائیلیات ( قرن نهم قبل از میلاد ) ، هازور بزرگترین شهر مستحکم و پابرجای این کشور و یکی از مهمترین شهرهای هلال حاصلخیز بود. این کشور با بابل و سوریه روابط تجاری خود را حفظ کرد و مقادیر زیادی قلع برای صنعت برنز وارد کرد. در کتاب یوشع، هازور به عنوان "مرکز همه آن پادشاهی هاً توصیف شده است ( جاش. ۱۱:۱۰ ) . חצור تل هازور بزرگترین مکان باستان شناسی در شمال اسرائیل است که دارای ۳۰ هکتار و یک شهر پایین با بیش از ۱۷۵ جریب است.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۰۵، بقایای هازور توسط یونسکو بعنوان بخشی از کتاب مقدس - میگدو، هازور، بیر شبا به عنوان میراث جهانی تعیین شد.
محوطه هازور در حدود ۲۰۰ هکتار در منطقه، با یک شهر فوقانی حدود ۱/۸ از آن را تشکیل می دهد. ارتفاع تپه فوقانی حدود ۴۰ متر است. حفاری های اولیه توسط جان گارستنگ در سال ۱۹۲۶ انجام شد.
حفاری های عمده به مدت چهار فصل از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ توسط یک تیم دانشگاه عبری اورشلیم، از مهم ترین دانشگاه های اسرائیل که در بالای تپه ای به نام کوه اسکوپوس قرار دارد به رهبری یگائیل یدین انجام شد. یدین برای آخرین فصل حفاری در سال ۱۹۶۸ به هازور بازگشت. کاوش ها توسط جیمز د. روتشیلد پشتیبانی شد و در یک مجموعه اختصاصی پنج جلدی از کتاب های انجمن اکتشاف اسرائیل منتشر شد.
کاوش در دانشگاه عبری در محل، با پیوستن دانشگاه کمپلوتنسه مادرید، در سال ۱۹۹۰ تحت مدیریت Amnon Ben - Tor از سر گرفته شد.
یافته های حاصل از حفاری در موزه ای در کیبوتص نگهداری می شود. در سال ۲۰۰۸، برخی از آثار موجود در موزه در اثر زلزله آسیب دیدند.
در سال ۲۰۱۰، یک لوح سفالی کشف شد که مربوط به قرن ۱۸ یا ۱۷ قبل از میلاد است و دارای قوانینی به سبک قانون حمورابی است. این سند شامل قوانینی مربوط به اعضای بدن و آسیب های وارد بر آن، قوانینی مانند «چشم در برابر چشم» است که در کتاب خروج آمده است. این سند به خط میخی اکدی، زبان دیپلماتیک آن دوره نوشته شده است.
بقایای باستان شناسی نشان می دهد که پس از تخریب، شهر هازور به عنوان یک روستای کوچک در «قلمرو نفتالی» بازسازی شد ( یوشع 19:36 ) . طبق کتابهای پادشاهان، این شهر به همراه مگیدو و گزر به طور قابل توجهی توسط سلیمان تقویت و گسترش یافت.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۰۵، بقایای هازور توسط یونسکو بعنوان بخشی از کتاب مقدس - میگدو، هازور، بیر شبا به عنوان میراث جهانی تعیین شد.
محوطه هازور در حدود ۲۰۰ هکتار در منطقه، با یک شهر فوقانی حدود ۱/۸ از آن را تشکیل می دهد. ارتفاع تپه فوقانی حدود ۴۰ متر است. حفاری های اولیه توسط جان گارستنگ در سال ۱۹۲۶ انجام شد.
حفاری های عمده به مدت چهار فصل از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ توسط یک تیم دانشگاه عبری اورشلیم، از مهم ترین دانشگاه های اسرائیل که در بالای تپه ای به نام کوه اسکوپوس قرار دارد به رهبری یگائیل یدین انجام شد. یدین برای آخرین فصل حفاری در سال ۱۹۶۸ به هازور بازگشت. کاوش ها توسط جیمز د. روتشیلد پشتیبانی شد و در یک مجموعه اختصاصی پنج جلدی از کتاب های انجمن اکتشاف اسرائیل منتشر شد.
کاوش در دانشگاه عبری در محل، با پیوستن دانشگاه کمپلوتنسه مادرید، در سال ۱۹۹۰ تحت مدیریت Amnon Ben - Tor از سر گرفته شد.
یافته های حاصل از حفاری در موزه ای در کیبوتص نگهداری می شود. در سال ۲۰۰۸، برخی از آثار موجود در موزه در اثر زلزله آسیب دیدند.
در سال ۲۰۱۰، یک لوح سفالی کشف شد که مربوط به قرن ۱۸ یا ۱۷ قبل از میلاد است و دارای قوانینی به سبک قانون حمورابی است. این سند شامل قوانینی مربوط به اعضای بدن و آسیب های وارد بر آن، قوانینی مانند «چشم در برابر چشم» است که در کتاب خروج آمده است. این سند به خط میخی اکدی، زبان دیپلماتیک آن دوره نوشته شده است.
بقایای باستان شناسی نشان می دهد که پس از تخریب، شهر هازور به عنوان یک روستای کوچک در «قلمرو نفتالی» بازسازی شد ( یوشع 19:36 ) . طبق کتابهای پادشاهان، این شهر به همراه مگیدو و گزر به طور قابل توجهی توسط سلیمان تقویت و گسترش یافت.
