تل بکون

[ویکی فقه] تلّ بَکُوْن، محَلی در ۵ر۲ کیلومتری جنوب غربی تخت جمشید در ارتفاع ۱۷۵۰متری از سطح دریا .
احتمالاً در گذشته «تلّبَغان»، به معنای تپه خدایان، نامیده می شده است. این محل از دو محوطه پیش از تاریخ، به نامهای بکون الف و ب، تشکیل شده است.

کاوشگری در تپه تلّ بَکُوْن
در ۱۳۰۷ و ۱۳۲۲ ش، هرتسفلد، استاد باستان شناسی دانشگاه برلین، در این محل کاوشهای باستان شناختی انجام داد. در ۱۳۱۱ و ۱۳۱۶ ش، لانگزدورف و مَک کاون، باستان شناسان امریکایی از موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو، و در ۱۳۳۵ ش یک گروه ژاپنی به سرپرستی اگمی و مسودا کاوشهای دیگری برروی این دو تپه انجام دادند.

نتایج کاوشگری گروه امریکایی
کار حفاری گروه امریکایی که در محوطه ای به وسعت ۱۲۰۰ مترمربع صورت پذیرفت، چهار لایه مسکونی را در این محل مشخص کرد که شامل خانه های چهار ضلعی با دیوارهای مشترک و تعدادی انبار حفظ و نگهداری مواد غذایی و خمره های بزرگ بود.
ظروف سفالی ، پیکره های گلی انسان و حیوان در اندازه های مختلف، ادوات ساخته شده از سنگ چخماق و سنگ اُبْسیدیَن (شیشه آتشفشانی) مته های سنگی و سرگرزهای سنگی عمده آثار به دست آمده از این محل را تشکیل می دهند. نتایج حاصل از کاوشهای گروه امریکایی نشان می دهد که پایینترین لایه تمدّنی در تپه الف متعلّق به اواخر دوره نوسنگی است.

خصوصیات سفالهای به دست آمده از پایینترین لایه تمدّنی در تپه الف
...