تَلِ باکون در استان فارس در نزدیکی تخت جمشید قرار دارد. در فعالیت های باستان شناسی دو دوره باکون و لپوئی متعلق به پیش از تاریخ است.
سفالهای منقوش این ناحیه باستانی بسیار زیبا و معروف است. نقوش این سفال ها استیلیزه و خلاصه شده و از لحاظ هنری بسیار با ارزش است.
... [مشاهده متن کامل]
اولین سایت مدیریت در دنیا است ( ۴۲۰۰ پ. م ) . فرهیخته ترین سفال جهان سفال منقوش باکون است.
تل باکون که به شماره ۱۸۹ در تاریخ ۱۸/۴/۱۳۱۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است در سال ۱۳۱۲ توسط پروفسور ارنست هرتسفلد مورد کاوش قرار گرفت.
اما آنچه اهمیت بیشتری از سایر آثار دارد نقش صلیب شکسته است که ویژهٔ دینهای آریایی بوده و بعدها که ادیان هندویی جدا شده اند این صلیب همچنان نماد دین هندویی باقی مانده است. صلیبهای تل باکون هم به شکل + هستند و هم به شکل سواتسیکای آریایی یا صلیب شکسته که خود نشان دهنده ارتباط بین دو است یا آنکه در دایره ای محصورند و گاهی هم درون مربعی جای دارند. این نماد ( صلیب ) از جمله اضافات تصادفی در یک طرح شلوغ نیست، چلیپای شکسته در بسیاری از هنرها و طراحی های تاریخ بشری بخصوص در حوزه جغرافیایی تمدن پرشیا پدیدار می باشد، نشان بسیاری از چیزها، همچون خوش اقبالی، خورشید در آئین مهرپرستی، برهما یا هندوها بود. در روزگار باستان، صلیب شکسته در بین سومری ها، سلت ها و یونانی ها استفاده می شد.
در غرب اما، چلیپای شکسته یا سواستیکا به عنوان نماد نازیسم شناخته می شود
در تل باکون در مرودشت ۶٫۵۰۰ سال پیش سکونت گاهی تشکیل شد که تا ۵٫۴۰۰ سال پیش مسکون بوده است. در این سکونت گاه تعدادی خانه با دیوارهایی از خشت و کاه باقی مانده است. برخی از این خانه ها یک یا دو دیوار مشترک داشته اند. روی بعضی از دیوارهای آن ها به شکل نوارهای رنگی موازی تزئیناتی انجام شده است. سقف ها احتمالاً از تیر چوبی ، حصیر، و کاهگل ساخته می شده است. بین هر چند منزل فضایی باز هست که بناها به آن مرتبط بوده اند. ۱۲ انباری نیز در مجموعه کاوش شده که نشان دهندهٔ نقش تجاری آن در منطقه است. وجود ساختمانی بزرگ، که در آن جای بیش از ۱۰۰ مُهر یافت شده، شاهدی بر وجود فن مدیریت شهری در یک جامعهٔ نوسنگی است.
•
↑ یا بَکان در لفظ محلی. نام باکون در ادبیات باستان شناختی جاافتاده است. ↑ مهرها از مهمترین ابداعات بشر در خاور نزدیک بودند و مستقیماً بر تجارت دلالت می کنند. این مهرها بدواً از سنگ یا سفال به شکل استامپ ساخته می شدند و بعدها به شکل مسطح درآمدند که زائده ای برای آویزان کردن دارد که کاربرد آن تا امروز هم ادامه یافته.
سفالهای منقوش این ناحیه باستانی بسیار زیبا و معروف است. نقوش این سفال ها استیلیزه و خلاصه شده و از لحاظ هنری بسیار با ارزش است.
... [مشاهده متن کامل]
اولین سایت مدیریت در دنیا است ( ۴۲۰۰ پ. م ) . فرهیخته ترین سفال جهان سفال منقوش باکون است.
تل باکون که به شماره ۱۸۹ در تاریخ ۱۸/۴/۱۳۱۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است در سال ۱۳۱۲ توسط پروفسور ارنست هرتسفلد مورد کاوش قرار گرفت.
اما آنچه اهمیت بیشتری از سایر آثار دارد نقش صلیب شکسته است که ویژهٔ دینهای آریایی بوده و بعدها که ادیان هندویی جدا شده اند این صلیب همچنان نماد دین هندویی باقی مانده است. صلیبهای تل باکون هم به شکل + هستند و هم به شکل سواتسیکای آریایی یا صلیب شکسته که خود نشان دهنده ارتباط بین دو است یا آنکه در دایره ای محصورند و گاهی هم درون مربعی جای دارند. این نماد ( صلیب ) از جمله اضافات تصادفی در یک طرح شلوغ نیست، چلیپای شکسته در بسیاری از هنرها و طراحی های تاریخ بشری بخصوص در حوزه جغرافیایی تمدن پرشیا پدیدار می باشد، نشان بسیاری از چیزها، همچون خوش اقبالی، خورشید در آئین مهرپرستی، برهما یا هندوها بود. در روزگار باستان، صلیب شکسته در بین سومری ها، سلت ها و یونانی ها استفاده می شد.
در غرب اما، چلیپای شکسته یا سواستیکا به عنوان نماد نازیسم شناخته می شود
در تل باکون در مرودشت ۶٫۵۰۰ سال پیش سکونت گاهی تشکیل شد که تا ۵٫۴۰۰ سال پیش مسکون بوده است. در این سکونت گاه تعدادی خانه با دیوارهایی از خشت و کاه باقی مانده است. برخی از این خانه ها یک یا دو دیوار مشترک داشته اند. روی بعضی از دیوارهای آن ها به شکل نوارهای رنگی موازی تزئیناتی انجام شده است. سقف ها احتمالاً از تیر چوبی ، حصیر، و کاهگل ساخته می شده است. بین هر چند منزل فضایی باز هست که بناها به آن مرتبط بوده اند. ۱۲ انباری نیز در مجموعه کاوش شده که نشان دهندهٔ نقش تجاری آن در منطقه است. وجود ساختمانی بزرگ، که در آن جای بیش از ۱۰۰ مُهر یافت شده، شاهدی بر وجود فن مدیریت شهری در یک جامعهٔ نوسنگی است.
•
↑ یا بَکان در لفظ محلی. نام باکون در ادبیات باستان شناختی جاافتاده است. ↑ مهرها از مهمترین ابداعات بشر در خاور نزدیک بودند و مستقیماً بر تجارت دلالت می کنند. این مهرها بدواً از سنگ یا سفال به شکل استامپ ساخته می شدند و بعدها به شکل مسطح درآمدند که زائده ای برای آویزان کردن دارد که کاربرد آن تا امروز هم ادامه یافته.
