تقیه ابراهیم

[ویکی فقه] تقیه ابراهیم (قرآن). تقیه ابراز عقیده یا انجام دادن کاری بر خلاف نظر و اعتقاد قلبی را گویند که حضرت ابراهیم علیه السلام از تقیه پرهیز کردند.
ابراهیم علیه السّلام از تقیه در مبارزه اساسی و منطقی خود با بت پرستان پرهیز کردند.ولقد ءاتینا ابرهیم رشده من قبل... • اذ قال لابیه وقومه ما هـذه التماثیل التی انتم لها عـکفون• قال لقد کنتم انتم وءاباؤکم فی ضلـل مبین• قال بل ربکم رب السمـوت والارض الذی فطرهن وانا علی ذلکم من الشـهدین• وتالله لاکیدن اصنـمکم بعد ان تولوا مدبرین• اف لکم ولما تعبدون من دون الله افلا تعقلون• قالوا حرقوه وانصروا ءالهتکم ان کنتم فـعلین.ما وسیله رشد ابراهیم را از قبل به او دادیم؛ و از (شایستگی) او آگاه بودیم...•آن هنگام که به پدرش ( آزر ) و قوم او گفت: «این مجسمه های بی روح چیست که شما همواره آنها را پرستش می کنید؟!» •گفت: «مسلّماً هم شما و هم پدرانتان، در گمراهی آشکاری بوده اید!» •گفت: «(کاملاً حقّ آورده ام) پروردگار شما همان پروردگار آسمانها و زمین است که آنها را ایجاد کرده؛ و من بر این امر، از گواهانم! •و به خدا سوگند، در غیاب شما، نقشه ای برای نابودی بتهایتان می کشم!» •اف بر شما و بر آنچه جز خدا می پرستید! آیا اندیشه نمی کنید (و عقل ندارید)؟! •گفتند: «او را بسوزانید و خدایان خود را یاری کنید، اگر کاری از شما ساخته است!» .از آنجا که تنها سنت و روش نیاکان بودن هیچ مشکلی را حل نمی کند، و هیچ دلیلی نداریم که نیاکان عاقلتر و عالمتر از نسلهای بعد باشند، بلکه غالبا قضیه به عکس است چون با گذشت زمان علم و دانشها گسترده تر می شود، ابراهیم بلافاصله به آنها پاسخ گفت : هم شما و هم پدرانتان به طور قطع در گمراهی آشکار بودید.