تقی الدین کاشی محمد بن علی

[ویکی نور] میر تقی الدین محمد فرزند شرف الدین علی حسینی کاشانی، معروف به «میر تذکره»، در کاشان زاده شد و «ذکری» تخلص می کرد. بالندگی و تحصیلاتش در همان کاشان بوده و نزد «حسان العجم»، محتشم کاشانی، رموز شاعری و معلومات ادبی را فراگرفته و بر حسب درخواست استادش دیوان او را گردآوری و مرتب کرده است.
سفرهای او در سال 987 به اصفهان و در 990 به عتبات و در 1010 به همدان بوده است که در هر سفر به ملاقات شاعران هم موفق می گشته و بیشتر شهرت او مدیون کتاب «خلاصة الأشعار و زبدة الأفکار» است که مجموعه ای بزرگ و مشتمل بر اشعار فراوان است، اما مقدار شعر خود او کم می باشد. وی در سفر اصفهان با امیر جلال الدین حسین و در سفر همدان با علامه عبدالباقی شکوهی ملاقات کرده و با ناطقی استرآبادی در سفر عتبات همراه بوده است. برخی از پژوهندگان از کوچیدن او به هند و تقدیم کتابش به ابراهیم عادل شاه بیجاری سخن گفته اند که درست نیست. وی در بین سال های 1024 و 1022 وفات نمود و از مندرجات کتاب مزبور برمی آید که تا سال 1016 در قید حیات بوده است.
مقدمه خلاصة الأشعار و زبدة الأفکار (بخش کاشان)، ص 22 و 23، به قلم عبدالعلی ادیب برومند.
خلاصة الأشعار و زبدة الأفکار (بخش کاشان) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
خلاصه الاشعار و زبده الافکار (بخش اصفهان) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
خلاصه الاشعار و زبده الافکار (بخش شیراز و نواحی آن) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده