تقی الدّین کاشی، محمّد (ح ۹۴۶ـ۱۰۱۶ق)
(یا: ذکری کاشانی) معروف به میرتذکره و متخلص به ذکری، شاعر و تذکره نویس ایرانی. در ۹۹۰ق با ناطقی استرآبادی به عتبات رفت. از شاگردان محتشم کاشانی بود و به خواهش او دیوانش را گرد آورد و تدوین کرد. از شاعران میان مایۀ دورۀ صفوی و معاصر شاه عباس اول بود. مهم ترین کار او تذکرۀ خلاصة الاشعار و زبدة الافکار است که بزرگ ترین تذکره به زبان فارسی و در شرح احوال و نمونۀ اشعار ۶۵۱ تن از شعرای فارسی گوست. از آثارش: مجمع القصاید، شامل قصایدی در پنج مجلد است که برای تذکره اش گزیده بود. مآثرالخضریه در ذکر آثاری است که حاکم کاشان، خضرای نهاوندی، ساخته است.
(یا: ذکری کاشانی) معروف به میرتذکره و متخلص به ذکری، شاعر و تذکره نویس ایرانی. در ۹۹۰ق با ناطقی استرآبادی به عتبات رفت. از شاگردان محتشم کاشانی بود و به خواهش او دیوانش را گرد آورد و تدوین کرد. از شاعران میان مایۀ دورۀ صفوی و معاصر شاه عباس اول بود. مهم ترین کار او تذکرۀ خلاصة الاشعار و زبدة الافکار است که بزرگ ترین تذکره به زبان فارسی و در شرح احوال و نمونۀ اشعار ۶۵۱ تن از شعرای فارسی گوست. از آثارش: مجمع القصاید، شامل قصایدی در پنج مجلد است که برای تذکره اش گزیده بود. مآثرالخضریه در ذکر آثاری است که حاکم کاشان، خضرای نهاوندی، ساخته است.
wikijoo: تقی_الدین_کاشی،_محمد_(ح_۹۴۶ـ۱۰۱۶ق)