تقی الدین، سعید (شوف ۱۹۰۴ـ۱۹۶۰)
نمایش نامه نویس، داستان نویس و مقاله نویس لبنانی. نیمی از عمر خود را در فیلیپین سپری کرد. نویسنده ای اساساً شورشی و از قرار داده شدن در مقولۀ مکتب های ادبی بیزار بود. سبک هجایی او با طنز و هزل و تمسخر و کاریکاتور آمیخته است. آثار او یادآور سویفت، و در ادبیات عرب کم نظیر است. در نمایش نامه هایش، با استفاده از زبان محاوره و عامیانه، به آسانی با تماشاگر ارتباط برقرار کرده و طرحی نو در تئاتر لبنان درافکنده و از این رو بر روزنامه نگاران و نمایش نامه نویسان معاصر عرب برتری یافته است. معروف ترین اثرش اگر وکیل دعاوی نبود (۱۹۲۴) است. مجموعۀ آثار وی در ۱۹۶۹ در بیروت چاپ و منتشر شد.
نمایش نامه نویس، داستان نویس و مقاله نویس لبنانی. نیمی از عمر خود را در فیلیپین سپری کرد. نویسنده ای اساساً شورشی و از قرار داده شدن در مقولۀ مکتب های ادبی بیزار بود. سبک هجایی او با طنز و هزل و تمسخر و کاریکاتور آمیخته است. آثار او یادآور سویفت، و در ادبیات عرب کم نظیر است. در نمایش نامه هایش، با استفاده از زبان محاوره و عامیانه، به آسانی با تماشاگر ارتباط برقرار کرده و طرحی نو در تئاتر لبنان درافکنده و از این رو بر روزنامه نگاران و نمایش نامه نویسان معاصر عرب برتری یافته است. معروف ترین اثرش اگر وکیل دعاوی نبود (۱۹۲۴) است. مجموعۀ آثار وی در ۱۹۶۹ در بیروت چاپ و منتشر شد.
wikijoo: تقی_الدین،_سعید_(شوف_۱۹۰۴ـ۱۹۶۰)