تقی الدین راصد

لغت نامه دهخدا

تقی الدین راصد. [ت َ قی یُد دی ن ِ ص ِ ] ( اِخ ) محمدبن ابی الفتح محمدبن احمدبن محمدبن احمدبن یوسف بن الامیر منکو برس الاسدی تقی الدین ابوبکر الراصد. در سال 930 هَ. ق. در دمشق متولد شد و در 993 درگذشت. او راست : بغیة الطلاب من علم الحساب. بهجة الفکر فی حل الشمس و القمر. خریدة الدرر و فریدة الفکر. خلاصة الاعمال فی مواقیت الایام واللیال. الدرالنظیم فی حل التقویم. دستور الترجیح لقواعد التصحیح. ریحانة الروح فی رسم الساعات علی مستوی السطوح. سدرة منتهی الافکار فی ملکوت الدواره. الطرق السنیة فی الاَّلات الروحانیة، و الکواکب الدریه فی البنکامات الدوریة. ( از اسماء المؤلفین ج 2 ص 257 ).

دانشنامه آزاد فارسی

تقی الدّینِ راصِد (۹۳۲ـ۹۹۳ق)
(یا: تقی الدین دمشقی؛ تقی الدین مصری) تقی الدین محمد بن معروف، ریاضی دان، مهندس و ستاره شناس مسلمان. در سرزمین های اسلامی، ازجمله مصر و سوریه و فلسطین و عثمانی، زندگی کرد. در زمان حکومت سلطان مراد سوم عثمانی، یکی از آخرین نمونه های رصدخانه های اسلامی، رصدخانۀ کوچکی در حوالی قسطنطنیه، را ساخت. طی ماه هایی پس از تکمیل رصدخانه، تقی الدین مورد سعایت اطرافیان، به ویژه مفتی اعظم شهر، قرار گرفت و به دستور سلطان، رصدخانه خراب شد. تقی الدین براثر ناراحتی از این رخداد گوشۀ عزلت گزید و مدتی بعد از دنیا رفت. از آثارش: الطرق السنیة فی الآلات الروحانیة در مهندسی مکانیک؛ بغیةالطلاب من علم الحساب در ریاضیات؛ جریدةالدُرَر و خریدة الفکر.

پیشنهاد کاربران

بپرس