تَقی الدّین، خَلیل (شوف ۱۹۰۶ـ۱۹۸۷)
داستان نویس و مقاله نویس لبنانی. در بیروت به تحصیل حقوق پرداخت و سال های طولانی کارمند دولت و دیپلمات بود. نوشتن را با درج مقالاتی در نشریات ادبی (با نام های مستعار بَشار و ساذِج) آغاز کرد، و یکی از بنیادگذاران اَلعُصبَه العَشَره (گروه ده تایی) بود، که تحت نفوذ شاعران مهاجر و مکتب ناتورالیستی فرانسه، سبب ساز دگرگونی هایی در ادبیات لبنان شد. مجموعۀ داستان اعدام (۱۹۴۱) و مجموعۀ مقالات اندیشه های ساذج از آثار اوست. تقی الدین در رمان کوتاه عید (۱۹۶۸) خواننده را با باورها و اعتقادات دروزی ها عمیقاً آشنا می سازد. مهم ترین اثرش رمان کارِن و حَسَن (۱۹۷۱)، دربارۀ اوضاع اجتماعی ـ سیاسی در جنگ جهانی دوم است که در آن عشق دو قهرمان داستان، میان شرق و غرب پیوند برقرار می کند.
داستان نویس و مقاله نویس لبنانی. در بیروت به تحصیل حقوق پرداخت و سال های طولانی کارمند دولت و دیپلمات بود. نوشتن را با درج مقالاتی در نشریات ادبی (با نام های مستعار بَشار و ساذِج) آغاز کرد، و یکی از بنیادگذاران اَلعُصبَه العَشَره (گروه ده تایی) بود، که تحت نفوذ شاعران مهاجر و مکتب ناتورالیستی فرانسه، سبب ساز دگرگونی هایی در ادبیات لبنان شد. مجموعۀ داستان اعدام (۱۹۴۱) و مجموعۀ مقالات اندیشه های ساذج از آثار اوست. تقی الدین در رمان کوتاه عید (۱۹۶۸) خواننده را با باورها و اعتقادات دروزی ها عمیقاً آشنا می سازد. مهم ترین اثرش رمان کارِن و حَسَن (۱۹۷۱)، دربارۀ اوضاع اجتماعی ـ سیاسی در جنگ جهانی دوم است که در آن عشق دو قهرمان داستان، میان شرق و غرب پیوند برقرار می کند.
wikijoo: تقی_الدین،_خلیل_(شوف_۱۹۰۶ـ۱۹۸۷)