[ویکی نور] ابومحمّد، حسن بن علی، ملقّب به تقی الدین، معروف به ابن داوود حلی، چنان که در کتاب رجالش گفته است، پنجم جمادی الآخر 647ق، ولادت یافت. در کتاب های تراجم به محل ولادتش، اشاره نشده، اما از آن جا که نزد دانشمندان نام آور حلّه دانش آموخته، احتمالا بیشتر عمرش را در این شهر گذرانده و در همین شهر نشو و نما کرده است. نیز به قرینه اینکه ابن داوود، استادش ابن طاووس را بغدادی التحصیل خوانده و از سوی دیگر، گفته که تا هنگام مرگ، قرین او بوده، روشن می شود که گویا مدتی نیز در بغداد اقامت داشته است. هم چنین بر اساس بیتی از ارجوزه «عقد الجواهر»، او در ذی قعده 700ق، در کاظمین بوده و نیز در ارجوزه «منهج التقویم»، از نعمت مجاورت و زندگی در نجف یاد کرده است.
در کتب معروف رجال، به چهار تن از استادان ابن داوود اشاره شده است. خود وی در کتاب رجالش، نام سه تن از استادان خویش را ذکر کرده و شرح حال مختصری از آنها را آورده است، اما در مورد فرد دیگر، تنها در آغاز کتابش اشاره کرده که وی، طریق روایتی اوست. این استادان عبارتنداز:
در کتب رجال، تنها به سه نفر از شاگردان ابن داوود اشاره شده است. به اعتقاد برخی، آنان شاگردان روایتی وی بوده اند که عبارتند از:
ابن داوود، در کتاب رجالش، آثار خود را این گونه برشمرده است:
از آثار مذکور، برخی به جای مانده که بعضی به چاپ رسیده و بعضی دیگر خطی است.
در کتب معروف رجال، به چهار تن از استادان ابن داوود اشاره شده است. خود وی در کتاب رجالش، نام سه تن از استادان خویش را ذکر کرده و شرح حال مختصری از آنها را آورده است، اما در مورد فرد دیگر، تنها در آغاز کتابش اشاره کرده که وی، طریق روایتی اوست. این استادان عبارتنداز:
در کتب رجال، تنها به سه نفر از شاگردان ابن داوود اشاره شده است. به اعتقاد برخی، آنان شاگردان روایتی وی بوده اند که عبارتند از:
ابن داوود، در کتاب رجالش، آثار خود را این گونه برشمرده است:
از آثار مذکور، برخی به جای مانده که بعضی به چاپ رسیده و بعضی دیگر خطی است.
wikinoor: تقی الدین_حلی،_حسن_بن_علی