تقویت کننده قدرت صوتی

یک تقویت کننده، تقویت کننده الکترونیکی یا ( غیررسمی ) اَمپ یک مدار یا دستگاه الکترونیکی است که می تواند توان یک سیگنال ( یک ولتاژ یا جریان متغیر با زمان ) را افزایش دهد. این یک مدار الکترونیکی دو دهانه است که از انرژی الکتریکی منبع تغذیه برای افزایش دامنه سیگنال واردشده به پایانه های ورودی خود استفاده می کند و سیگنال دامنهٔ متناسب بیشتری را در خروجی خود تولید می کند. مقدار تقویت شده توسط یک تقویت کننده، با بهره آن اندازه گیری می شود: نسبت ولتاژ، جریان یا توان خروجی به ورودی. تقویت کننده مداری است که بهره توان بیشتر از یک دارد. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
تقویت در الکترونیک یکی از اجزاها و مدارهای اساسی است و تقویت کننده ها تقریباً در تمام تجهیزات الکترونیکی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. تقویت کننده ها را می توان به روش های مختلفی طبقه بندی کرد. تقویت کننده های امواج رادیویی با فرکانس سیگنال الکترونیکی تقویت می شوند. تقویت کننده های صوتی سیگنال ها را در محدوده شنوایی ( صوتی ) کمتر از ۲۰ کیلوهرتز تقویت می کنند. تقویت کننده ها همچنین می توانند با قرارگیری فیزیکی آن ها در زنجیرهٔ سیگنال طبقه بندی شوند. برای مثال، یک پیش تقویت کننده ممکن است قبل از مراحل دیگر پردازش سیگنال باشد. [ ۴] اولین وسیله الکتریکی عملی که می توانست تقویت کند، لامپ خلأ ترایود است که در سال ۱۹۰۶ توسط لی دفارست اختراع شد که منجر به اختراع اولین تقویت کننده ها در حدود سال ۱۹۱۲ شد. امروزه بیشتر تقویت کننده ها از ترانزیستورها استفاده می کنند.
خصوصیات تقویت کننده توسط پارامترهایی ارائه می شود که عبارتند از:
• بهره، نسبت بین بزرگی سیگنال های خروجی و ورودی است
• پهنای باند، عرض محدودهٔ فرکانس مفید
• بازده، نسبت بین توان خروجی و توان کل مصرفی
• خطسانی، به چه میزان نسبت بین دامنه ورودی و خروجی برای دامنه زیاد و ورودی با دامنه کم یکسان است
• نویز، یک اندازه گیری از نویز ناخواسته مخلوط به خروجی
• محدوده دینامیکی خروجی، نسبت بزرگ ترین و کمترین میزان خروجی مفید
• نرخ چرخش، حداکثر سرعت تغییر در خروجی
• زمان برخاست، زمان نشست، زنگ و فرارفت که مشخصه پاسخ پله است
• پایداری، توانایی جلوگیری از خودنوسان است
تقویت کننده ها با توجه به خواص ورودی ها، خروجی های آن ها و نحوه ارتباط آن ها توصیف می شوند. [ ۵]