تَقَوی، نصرالله (تهران ۱۲۴۲ـ همان جا ۱۳۲۶ش)
تَقَوی، نصرالله
دولتمرد، نویسنده و مترجم ایرانی. پس از آن که مجتهد شد به مکه رفت و پس از این لباس روحانیت را از تن درآورد و به اروپا رفت و به پژوهش در زمینۀ حقوق و نظام های حقوقی اروپایی پرداخت. از اعضای کنگرۀ عمومی آزادی خواهان تهران، نمایندۀ مردم تهران در مجلس شورای ملی، و دادستان کل دیوان عالی کشور و مدتی نیز استاد و سپس رئیس دانشکدۀ معقول و منقول دانشگاه تهران و عضو پیوستۀ فرهنگستان اول بوده است. از آثار اوست: ترجمۀ اشارات ابن سینا (۱۳۱۶ش)؛ هنجار گفتار، در معانی و بیان و بدیع (۱۳۱۷ش)؛ تصحیح اندرزنامۀ امیرنظام گروسی (۱۳۱۶ش)؛ اوصاف الاشراف نصیرالدین طوسی (برمن، ۱۳۰۶ق)؛ تازیانۀ سلوک احمد غزالی (۱۳۱۹ش)؛ تفسیر ابوالفتوح رازی، جلدهای سه تا پنج (تهران، ۱۳۱۰ـ۱۳۱۳ش)؛ دیوان ناصرخسرو (۱۳۰۹ش)؛ مفید للمستفید افضل الدین محمد (۱۳۱۰ش).
تَقَوی، نصرالله
دولتمرد، نویسنده و مترجم ایرانی. پس از آن که مجتهد شد به مکه رفت و پس از این لباس روحانیت را از تن درآورد و به اروپا رفت و به پژوهش در زمینۀ حقوق و نظام های حقوقی اروپایی پرداخت. از اعضای کنگرۀ عمومی آزادی خواهان تهران، نمایندۀ مردم تهران در مجلس شورای ملی، و دادستان کل دیوان عالی کشور و مدتی نیز استاد و سپس رئیس دانشکدۀ معقول و منقول دانشگاه تهران و عضو پیوستۀ فرهنگستان اول بوده است. از آثار اوست: ترجمۀ اشارات ابن سینا (۱۳۱۶ش)؛ هنجار گفتار، در معانی و بیان و بدیع (۱۳۱۷ش)؛ تصحیح اندرزنامۀ امیرنظام گروسی (۱۳۱۶ش)؛ اوصاف الاشراف نصیرالدین طوسی (برمن، ۱۳۰۶ق)؛ تازیانۀ سلوک احمد غزالی (۱۳۱۹ش)؛ تفسیر ابوالفتوح رازی، جلدهای سه تا پنج (تهران، ۱۳۱۰ـ۱۳۱۳ش)؛ دیوان ناصرخسرو (۱۳۰۹ش)؛ مفید للمستفید افضل الدین محمد (۱۳۱۰ش).