تقوع

لغت نامه دهخدا

تقوع.[ ت َ ق َوْ وُ ] ( ع مص ) خمیده رفتن همچون رونده در خارستان. || بر درخت برآمدن کربسه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

تقوع. [ ت َ ] ( اِخ ) دهی است به قدس که انگبین را بدان نسبت کنند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ( خیمه زدن ). یکی از شهرهای یهودا است که در نزدیکی بیت اللحم به جنوب شرقی اورشلیم واقع بود و فعلاً آن را تقوعه گویند و ظاهراً اشحور اساس آن را گذاشته. ( قاموس کتاب مقدس ) ( از ایران باستان ج 1 ص 183 ). رجوع به مراصد الاطلاع و معجم البلدان یاقوت و قاموس کتاب مقدس شود.

فرهنگ فارسی

خمیده رفتن همچون رونده در خارستان

دانشنامه عمومی

تقوع ( به لاتین: Tuqu' ) یک شهرک در کرانهٔ غربی رود اردن است که در استان بیت لحم واقع شده است. [ ۲]
تقوع ۸٬۸۸۱ نفر جمعیت دارد.
عکس تقوع
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس