تَقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش)
تَقوایی ، ناصر
داستان نویس، فیلم نامه نویس، فیلم ساز و کارگردان و عکاس ایرانی. از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. به عناصرِ بومی توجه و علاقه نشان داده است و آن ها را در آثارش انعکاس می دهد. نخستین داستان او با نامِ پناهگاه در گاهنامۀ آرش چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ تابستان همان سال (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم ابراهیم گلستان به فیلم سازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارت اند از تاکسی متر (۱۳۴۶)، آرایشگاه آفتاب (۱۳۴۶)، نان خورهای بی سوادی (۱۳۴۶)، فروغ فرخ زاد ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، رقص شمشیر (۱۳۴۶)، باد جن (۱۳۴۸)، و اربعین (۱۳۴۹). فیلم نامۀ چای تلخ (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. نخستین فیلمِ سینمایی او، آرامش در حضور دیگران (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ غلامحسین ساعدی است که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف شد. فیلمِ بعدی ، صادق کرده (۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به موفقیتِ قیصر (۱۳۴۸) ساخته شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت های آشکاری با آن داشت. دایی جان ناپلئون (۱۳۵۴)، از مجموعه های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و نفرین (۱۳۵۲) و ناخدا خورشید (۱۳۶۵)، به ترتیب براساس داستان های باتلاق نوشتۀ میکا والتاری ، نویسندۀ فنلاندی ، و داشتن و نداشتن نوشتۀ ارنست همینگوی، از فیلم های خوش ساخت و خوش پرداختِ سینمای ایران محسوب می شوند. سایر فیلم هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارت اند از ای ایران (۱۳۶۸) و کاغذ بی خط (۱۳۸۰).
تَقوایی ، ناصر
داستان نویس، فیلم نامه نویس، فیلم ساز و کارگردان و عکاس ایرانی. از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. به عناصرِ بومی توجه و علاقه نشان داده است و آن ها را در آثارش انعکاس می دهد. نخستین داستان او با نامِ پناهگاه در گاهنامۀ آرش چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ تابستان همان سال (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم ابراهیم گلستان به فیلم سازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارت اند از تاکسی متر (۱۳۴۶)، آرایشگاه آفتاب (۱۳۴۶)، نان خورهای بی سوادی (۱۳۴۶)، فروغ فرخ زاد ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، رقص شمشیر (۱۳۴۶)، باد جن (۱۳۴۸)، و اربعین (۱۳۴۹). فیلم نامۀ چای تلخ (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. نخستین فیلمِ سینمایی او، آرامش در حضور دیگران (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ غلامحسین ساعدی است که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف شد. فیلمِ بعدی ، صادق کرده (۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به موفقیتِ قیصر (۱۳۴۸) ساخته شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت های آشکاری با آن داشت. دایی جان ناپلئون (۱۳۵۴)، از مجموعه های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و نفرین (۱۳۵۲) و ناخدا خورشید (۱۳۶۵)، به ترتیب براساس داستان های باتلاق نوشتۀ میکا والتاری ، نویسندۀ فنلاندی ، و داشتن و نداشتن نوشتۀ ارنست همینگوی، از فیلم های خوش ساخت و خوش پرداختِ سینمای ایران محسوب می شوند. سایر فیلم هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارت اند از ای ایران (۱۳۶۸) و کاغذ بی خط (۱۳۸۰).
wikijoo: تقوایی_،_ناصر_(آبادان_۱۳۲۰ش)