تقمیط

لغت نامه دهخدا

تقمیط. [ ت َ ] ( ع مص ) هر دو دست و پای بندی را یکجای کرده بستن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس