تقمه. [ ت َ ق َم ْ م ُه ْ ] ( ع مص ) دودله و سرگشته شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): خرج فلان یتقمه ؛ ای لایدری این یتوجه. ( اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). || گذشتن در زمین. ( از اقرب الموارد ).
