تقلید السیف

[ویکی فقه] تقلید، مراسمِ شمشیربستن سلاطین عثمانی در یکی از نخستین روزهای جلوس است.
این مراسم ــ که در منابع قدیم به آن «تقلیدالسیف» و «تقلید شمشیر» می گفته اند ـمعادل مراسم تاجگذاری پادشاهان بوده است. هر سلطان برای مراسم شمشیر بستن، در یکی از صبحهای روز دوم تا هفتم پس از مراسم بیعت ، سوار بر اسب یا قایق سلطنتی از قصر خارج می شد و به آرامگاه ابوایوب انصاری در محله ایّوب استانبول می رفت و در آن جا شمشیر می بست و سپس مزار یک یک اجداد خود را زیارت می کرد و به قصر باز می گشت. در تمام مسیر، وزیراعظم، شیخ الاسلام، قاضی عسکرها، نقیب الاشراف و برخی از مقامات دولتی همراه سلطان بودند. سلطان، اگر از راه دریایی به ایّوب می رفت، از راه خشکی به قصر باز می گشت، و برعکس. در این مراسم برسر مردم، پول تازه ضرب شده به نام سلطان جدید می پاشیدند و بین ایشان گوشت قربانی پخش می کردند. همچنین، هرگاه سلطان از راه خشکی به قصر باز می گشت، «کدخدای دربانان» و «میرآخور ـ آغا» از محل آرامگاه تا دروازه قصر، عریضه های مردم را، که به سلطان می نوشتند، جمع می کردند.
پیشینه شمشیربستن
پیشینه تقلید یا همان شمشیربستنِ رسمی، دقیقاً معلوم نیست. به گفته دسن، اول بار آق شمس الدین در آرامگاه ابوایّوب به کمر سلطان محمد فاتح (حک :۸۵۵ ـ۸۸۶) شمشیر بسته است، ولی در منابع ترکی چنین مطلبی دیده نمی شود. از قرن یازدهم بود که سلاطین زیارت مزار اجداد خود را معمول کردند که این عادت یا رسم را «تربت لَر زیارتی» (زیارت تربتها) نامیدند. بعدها این رسم به زیارت مزار سلطان محمد فاتح منحصر شد. به گفته مورخان ترک، اولین مراسم تقلید در زمان مصطفای اول (۱۰۲۶ـ۱۰۲۷ و ۱۰۳۱ـ ۱۰۳۳) بوده است.
ماهیت دینی مراسم تقلید
مراسم تقلید، ظاهراً پیش از زمان سلطان مصطفای اول، صرفاً ماهیت دینی داشته و بعد از او به صورت رسم درباری در آمده است. اما بعضی از سلاطین، از جمله مصطفای دوم (حک: ۱۱۰۷ـ ۱۱۱۵) و مراد پنجم (حک: ۱۲۹۳)، این رسم را اجرا نکرده اند. آخرین مراسم تقلید در زمان جلوس محمد ششم (حک: ۱۳۳۶ـ۱۳۴۱) انجام شد.
اوایل دوره اسلامی
...