تقف

[ویکی الکتاب] معنی لَا تَقْفُ: دنبال مگیر - متابعت نکن - پیروی نکن (از ماده قفا - یقفو - قفوا و به معنای متابعت است ، قافیه شعر را هم از این جهت قافیه میگویند که آخر هر مصراع با آخر مصراعهای قبل از خودش متابعت میکند )
ریشه کلمه:
قفو (۵ بار)

«تَقْفُ» از مادّه «قَفْو» (بر وزن عفو) به معنای دنباله روی از چیزی است، و می دانیم دنباله روی از غیر علم، مفهوم وسیعی دارد که همه نوع آن را شامل می شود.
(بر وزن فلس) در پی آمدن. گویند:«قَفااَثَرَهُ قَفْواً: تَبَعَهُ» تَقِفْیَة تابع کردن و کسی را در پشت سر دیگری قراردادن است. اصل قفو از قفا(پشت گردن) است . به موسی کتاب دادیم و از پی او پیامبرانی فرستادیم. . طریقه‏ها و شریعتهاست. * . یعنی تبعیت و پیروی مکن از آنچه نمی‏دانی. معنی آیه در «فؤاد» گذشت.