تقطیع کردن

بگیر ای جوان دست درویش پیر
نه خودرابیفکن که دستم بگیر

انصاف نبود آن رخ دلبند نهان کرد
زیرا که نه روی است کز او صبر توان کرد

به علی شناختم من یه خدا قسم خدا را

گشت از برق تو ظاهر نور ایمان ای قلم

ج ) دانی که نوش داروی سهراب کی رسید/آن گه که او ز کالبدی بیشتر نداشت

ماکه افتنده تر از پرتو ماه آمده ایم. . . . کس چه داند که چه سان این همه راه آمده ایم

خورشید که در اوج فلک خانه ی اوست همسایه ی دیوار به دیوار شماست

شمع پیشت روشنایی نزدِ آتش می نماید
گُل به دستت خوبرویی پیشِ یوسف می فروشد

دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی
تو از این چه سود داری که نمیکنی مدارا

اگر دشنام فرمایی وگر نفرین دعا گویم
جواب تلخ میزیبد لب تلخ شکر خا را

تعلق حجابست و بی حاصلی چو پیوند ها بگسلی واصلی

پالان نبرید خر همینجاست
از پنجره نه ، در همیجاست

من به زبان اشک خود می دهمت سلا و تو بر سر آتش دلم همچو زبانه میروی

خدا را بر آن بنده بخشایش است

گر دلی داری به دلبندی بده /ضایع آن کشور که سلطانیش نیست

تقطیع بیت معنی زندگی و روضه ی ارم/جز طرف جویبار و می خوش گوار چیست

من نه آن صورت پرستم کز تمنای تو مستم
هوش من دانی که برده است آن که صورت می نگارد

سه پایه
ارتباط

سه پایه

ای که برمرکب تازنده سواری هشدار که خرخارکش مسکین درآب وگل است

مپندار این شعله افسرده گردد که بعد از من افروزد از مدفن من

خط عروضی

دلت معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته ات به دوستدار نگه دارد