تقسیمات کشوری امپراتوری عثمانی به شیوهٔ تقسیم بندی استانهای امپراتوری عثمانی گفته می شد. بیرون از این تقسیمات، کشورهای دیگری وجود داشتند که عثمانی توان درگیری و تصاحب آنها را نداشته است. امپراتوری عثمانی به زیرگروه هایی استانی تقسیم شده است که هر بخش توسط یک فرماندار اداره می شد که خود به دست سلطان گماشته می شده است. در طول تاریخ عثمانی دارای ۴ پایتخت بوده که قسطنطنیه برای مدت بیشتری از دیگر شهرها پایتخت محسوب می شد. این تقسیم بندی ها در دو دورهٔ طولانی با نام «ولایِت» و «ایالِت» شناخته می شدند. در دوره های کوتاهی نیز هر استان را بیلربیلیک می نامیدند که فرماندار آن با نام «بیگلربی» در هریک از استان ها گماشته می شد و زیر نظر دولت مرکزی به فعالیت می پرداخت. در دوره ای نیز به هر استان، سنجاق گفته می شد که به معنی پرچم است. در این دوره، هر استان توسط شخصی به نام «سنجاق بیگ» به معنی «ارباب پرچم» اداره می شد. در دوره هایی به هر استان امپراتوری عثمانی، «کازا» یا «کادی» هم می گفتند که فرقی در مرزهای استانی ایالت و ولایت نداشته و تنها عنوان آنها متفاوت بود.
... [مشاهده متن کامل]
در مجموع دو دوره طولانی و قابل استناد از تقسیم بندی کشوری در دورهٔ امپراتوری عثمانی وجود دارد. در یکی از آن دوره ها، استانها را با نام ایالِت ( به انگلیسی: Eyalet ) می شناختند که از سال ۱۳۶۲ میلادی تا ۱۸۶۴ میلادی این شیوهٔ نامگذاری پابرجا ماند. در این دوران به فرماندارها «میرا لیره» یا «سنجق بِی» می گفتند. پاشا تعیین می کرد که چه کسی فرماندار باشد.
از سال ۱۸۶۴ میلادی تا آخرین روز موجودیت امپراتوری عثمانی در سال ۱۹۲۲ میلادی، نام ایالِت به «ویلایِت» ( به انگلیسی: Vilayet ) تبدیل شد. همچنین به منظور افزایش کیفیت مدیریت در هریک از ولایتها ( استانها ) ، برخی از ولایت های بزرگ به بخش های کوچکتری تقسیم شدند. در این دوره فرماندار هر ولایت با نام والی یا ولی شناخته می شد.
... [مشاهده متن کامل]
در مجموع دو دوره طولانی و قابل استناد از تقسیم بندی کشوری در دورهٔ امپراتوری عثمانی وجود دارد. در یکی از آن دوره ها، استانها را با نام ایالِت ( به انگلیسی: Eyalet ) می شناختند که از سال ۱۳۶۲ میلادی تا ۱۸۶۴ میلادی این شیوهٔ نامگذاری پابرجا ماند. در این دوران به فرماندارها «میرا لیره» یا «سنجق بِی» می گفتند. پاشا تعیین می کرد که چه کسی فرماندار باشد.
از سال ۱۸۶۴ میلادی تا آخرین روز موجودیت امپراتوری عثمانی در سال ۱۹۲۲ میلادی، نام ایالِت به «ویلایِت» ( به انگلیسی: Vilayet ) تبدیل شد. همچنین به منظور افزایش کیفیت مدیریت در هریک از ولایتها ( استانها ) ، برخی از ولایت های بزرگ به بخش های کوچکتری تقسیم شدند. در این دوره فرماندار هر ولایت با نام والی یا ولی شناخته می شد.