تقسیم با قرعه

تقسیم با قرعه ( sortition ) یکی از روش های حکومت است که در آن مقامات سیاسی از طریق نمونه گیری تصادفی از میان مجموعه ای بزرگ از نامزدها انتخاب می شوند. [ ۱] منطق پشت این فرایند از این ایده سرچشمه می گیرد که «قدرت فسادآور است. » به همین دلیل آتنی های باستان، هنگام انتخاب افراد برای قدرت گیری سیاسی، به جای انتخابات از روش نمونه گیری تصادفی از میان جمعیت استفاده می کردند؛ بنابراین در دموکراسی آتن باستان، تقسیم با قرعه روش سنتی و اصلی برای انتصابات سیاسی بود و استفاده از آن به عنوان یکی از ویژگی های اصلی یک دموکراسی واقعی در نظر گرفته می شد. [ ۲]
امروزه sortition معمولاً برای انتخاب اعضای هیئت منصفه در سیستم های حقوقی مبتنی بر کامن لا استفاده می شود. همچنین گاهی نیز در تشکیل گروه های شهروندی با قدرت مشورتی ( شهروندان داور یا شوراهای شهروندان ) از تقسیم با قرعه استفاده می شود. [ ۳]
آتنی ها معتقد بودند sortition شیوه ای دموکراتیک است اما انتخابات نه و با استفاده از روش های پیچیده و دستگاه های مخصوص ( مثل kleroteria ) از تقلب جلوگیری می کردند. تقلب و فسادهایی همانند خریدن رأی در این روش وجود ندارند.
به دلیل سود مالی که از طریق موقعیت «شهردار» بدست می آمد بعضی از بخش های سوئیس با استفاده از انتخاب تصادفی در طول سال های بین ۱۶۴۰ و ۱۸۳۷ از فساد جلوگیری می کردند. [ ۴]
دولت محلی در بخش های از تامیل نادو مانند روستای Uttiramerur به طور سنتی با استفاده از سیستمی با نام kuda - olai اعضای شورای روستا را انتخاب می کردند که در آن نام نامزدها را در برگ نخل نوشته و درون یک قابلمه قرار می دادند و اسامی توسط یک کودک بیرون کشیده می شود. [ ۵]
• نمایندگی مؤثر از منافع مردم
• تنوع شناختی
• انصاف و برابری
• دموکراتیک
• مبارزه با فساد
• توانمند سازی مردم عادی
• کاهش مشکلات عدم مشارکت رای دهندگان
• وفاداری به وجدان و نه به حزب سیاسی
• انتخاب با قرعه تمایزی قائل نیست
• احتمال عدم تطابق نمایندگان
• رای گیری نشان دهنده مشروعیت
• فقدان بازخورد یا پاسخگویی