[ویکی اهل البیت] تقریب القرآن الى الاذهان. این کتاب اثر سید محمد حسینی شیرازی(م 1380 ش) و تفسیر کل قرآن است
آیت الله سید محمد حسینی شیرازی(م 1380 ش) از علما و مراجع معاصر، دارای تألیفات بسیار گوناگون فقهی، اصولی، علوم قرآنی و تفسیری و اجتماعی است. وی از دانشمندان بسیار پرکار و متنوع نویس است. گسترده ترین اثر علمی وی مؤسعه فقهی نام دارد که 120 جلد است.
نام کامل تفسیر« تقریب القرآن الی الاذهان» می باشد. بدین جهت نام تألیف خود را تفسیر نگذاشته اند که معتقدند عقول بشری و تدبر انسانها از درک عمق معانی قرآنی ناتوان است و آنچه بیان می شود، وجوه و معانی محتمل در آیات و حکمات قرآنی است، بزرگی و عظمت قرآن، توان دسترسی به عمق معانی مراد را از انسان می گیرد. و بدینوسیله خضوع و ناتوانی خود را در برابر قرآن ابراز داشته است.
این تفسیر شامل جمیع آیات قرآن بوده، و به زبان عربی در 5 مجلد( این چاپ) ارائه شده است و در صدد توضیح و تبیین مختصر و قابل فهم عموم، از آیات قرآن می باشد. روش آن، تدبری، اجتهادی و از جهتی نیز روایی می باشد، که در توضیح و تبیین آیات بر معانی لغوی، تکیه کرده است. بدلیل اختصار، از اطناب و تعقید و پیچیدگی در عبارات و مفاهیم و تفصیل های معمول برخی تفاسیر، بدور است. از ذکر مصادر خود نیز در لابلای تفسیر دوری جسته است. بین لغت در مقام توضیح معنای آیه و قصص و تاریخ جمع نموده، توانسته است از قصص اسرائیلیة، و مطالب تاریخی که ارتباط مستقیمی به تفسیر ندارد، اجتناب نماید. با تکیه بر شیوه اهل بیت« علیهم السلام» در تفسیر، از اخبار و روایات منقول از آنها که در صدد تفسیر آیه باشد استفاده نموده است. و به جز آن، روایات اسباب النزول را مطرح نموده و در تبیین آیه از آنها بهره می برد.
در مسائل فقهی، احکام را با تعلیل و توضیح بیشتری، به شکل وسیع تر بیان می کند و طبق معمول مفسرین شیعه، عقاید فقهای امامیه را بیان می دارد. مانند آیه مائده سوره 6 در بحث وضو و آیه 90 مائده در ج 2 ص 11. برخی مطالب را به شکل سؤال و پاسخ مطرح می نماید و در این قالب، هم به توضیح آیه می پردازد و هم شبهه ای از شبهات مختلف نسبت به مسائل قرآنی و اسلامی را، پاسخگویی می نماید، مانند ج 2 ص 25 ذیل آیه 102 سوره مائده. مسائل اعتقادی و کلامی را به تناسب آیه بدون بسط و تعرض به سایر اقوال( امّا با اشاره به آنها) مطرح می نماید مانند مسئله رؤیة اللّه سوره انعام آیه 107، و نیز ج 2 ص 45 ذیل آیه 4 سوره انعام.
دفاع از مبانی اسلامی و رد شبهات و ادعاهای باطل را وظیفه خود می داند و در لابلای تفسیر آیات به آن می پردازد، از جمله ذیل آیه 28 سوره توبه بحث نجاست کفار و حکمت آن، و رد شبهاتی درباره اهل بیت« علیهم السلام».
مفسر سعی نموده است بین قرآن و زندگی انسان در بخشهای مختلف سیاسی، اجتماعی- اقتصادی اخلاقی، تربیتی، خانوادگی و... ارتباط برقرار نماید و بدینوسیله قرآن را کتاب زندگی معرفی نموده، و تلاش کرده تأثیرات آن را در زندگی انسان ملموس تر نماید.
ایشان در این تفسیر با توجه به آگاهی بر مسائل روز و افکار دنیای معاصر، و تسلط بر آراء و اقوال مفسرین قدیم و احساس درد از مسائل و مشکلات مسلمانان و جوامع اسلامی، توانسته اند، جمع بین قدیم و جدید و نظر به آینده، نمایند.
آیت الله سید محمد حسینی شیرازی(م 1380 ش) از علما و مراجع معاصر، دارای تألیفات بسیار گوناگون فقهی، اصولی، علوم قرآنی و تفسیری و اجتماعی است. وی از دانشمندان بسیار پرکار و متنوع نویس است. گسترده ترین اثر علمی وی مؤسعه فقهی نام دارد که 120 جلد است.
نام کامل تفسیر« تقریب القرآن الی الاذهان» می باشد. بدین جهت نام تألیف خود را تفسیر نگذاشته اند که معتقدند عقول بشری و تدبر انسانها از درک عمق معانی قرآنی ناتوان است و آنچه بیان می شود، وجوه و معانی محتمل در آیات و حکمات قرآنی است، بزرگی و عظمت قرآن، توان دسترسی به عمق معانی مراد را از انسان می گیرد. و بدینوسیله خضوع و ناتوانی خود را در برابر قرآن ابراز داشته است.
این تفسیر شامل جمیع آیات قرآن بوده، و به زبان عربی در 5 مجلد( این چاپ) ارائه شده است و در صدد توضیح و تبیین مختصر و قابل فهم عموم، از آیات قرآن می باشد. روش آن، تدبری، اجتهادی و از جهتی نیز روایی می باشد، که در توضیح و تبیین آیات بر معانی لغوی، تکیه کرده است. بدلیل اختصار، از اطناب و تعقید و پیچیدگی در عبارات و مفاهیم و تفصیل های معمول برخی تفاسیر، بدور است. از ذکر مصادر خود نیز در لابلای تفسیر دوری جسته است. بین لغت در مقام توضیح معنای آیه و قصص و تاریخ جمع نموده، توانسته است از قصص اسرائیلیة، و مطالب تاریخی که ارتباط مستقیمی به تفسیر ندارد، اجتناب نماید. با تکیه بر شیوه اهل بیت« علیهم السلام» در تفسیر، از اخبار و روایات منقول از آنها که در صدد تفسیر آیه باشد استفاده نموده است. و به جز آن، روایات اسباب النزول را مطرح نموده و در تبیین آیه از آنها بهره می برد.
در مسائل فقهی، احکام را با تعلیل و توضیح بیشتری، به شکل وسیع تر بیان می کند و طبق معمول مفسرین شیعه، عقاید فقهای امامیه را بیان می دارد. مانند آیه مائده سوره 6 در بحث وضو و آیه 90 مائده در ج 2 ص 11. برخی مطالب را به شکل سؤال و پاسخ مطرح می نماید و در این قالب، هم به توضیح آیه می پردازد و هم شبهه ای از شبهات مختلف نسبت به مسائل قرآنی و اسلامی را، پاسخگویی می نماید، مانند ج 2 ص 25 ذیل آیه 102 سوره مائده. مسائل اعتقادی و کلامی را به تناسب آیه بدون بسط و تعرض به سایر اقوال( امّا با اشاره به آنها) مطرح می نماید مانند مسئله رؤیة اللّه سوره انعام آیه 107، و نیز ج 2 ص 45 ذیل آیه 4 سوره انعام.
دفاع از مبانی اسلامی و رد شبهات و ادعاهای باطل را وظیفه خود می داند و در لابلای تفسیر آیات به آن می پردازد، از جمله ذیل آیه 28 سوره توبه بحث نجاست کفار و حکمت آن، و رد شبهاتی درباره اهل بیت« علیهم السلام».
مفسر سعی نموده است بین قرآن و زندگی انسان در بخشهای مختلف سیاسی، اجتماعی- اقتصادی اخلاقی، تربیتی، خانوادگی و... ارتباط برقرار نماید و بدینوسیله قرآن را کتاب زندگی معرفی نموده، و تلاش کرده تأثیرات آن را در زندگی انسان ملموس تر نماید.
ایشان در این تفسیر با توجه به آگاهی بر مسائل روز و افکار دنیای معاصر، و تسلط بر آراء و اقوال مفسرین قدیم و احساس درد از مسائل و مشکلات مسلمانان و جوامع اسلامی، توانسته اند، جمع بین قدیم و جدید و نظر به آینده، نمایند.
wikiahlb: تقریب_القرآن_الى_الاذهان