تقری
لغت نامه دهخدا
تقری ٔ. [ت َ ] ( ع مص ) بند کرده شدن زن جهت استبراء. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به تقرئة شود. || بیرون آمدن از حیض. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید