تقتیل

لغت نامه دهخدا

تقتیل. [ ت َ ] ( ع مص ) مبالغت کردن در کشتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از زوزنی ). بسیار کشتن. ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). بسیار کشتن و میرانیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

کلمه ( تقتیل ) و ( تصلیب ) و ( تقطیع ) از باب تفعیل است و قتل و صلب و قطع ، وقتی به باب تفعیل می رود، شدت و یا زیادت در معنای آن کلمات را می رساند، ( و بنابراین تقتیل و تصلیب و تقطیع به معنای کشتن و دار زدن و بریدن به شدت و یا به بسیاری است ) .

بپرس