تفیر

شود. اما تُفیر نیاز به زیبایی ندارد. ابتدا که خودش زیباست و در ثانی قانون اُ استثنا درین واژه کاربردی ندارد. پس همانگونه که ادا می شود اگر نبشته شود هم زیبا تراست و هم بی خبط تر. چون ادا و بیانِ تُفیر همان است که نبشته شده. اینجا صدای اُ بعد از حرف ت بیان می شود.