( تفیاءة ) تفیاءة. [ ت َ ی ِ ءَ ] ( ع مص ) سایه انداختن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). فیات الشجرة تفیاءة و فیاه تفیاءة؛ با سایه قرار داد او را و برگردانید او را. ( از ناظم الاطباء ). || حرکت دادن باد شاخه ها را. ( از اقرب الموارد ). || حرکت دادن زن موی خود را. ( از اقرب الموارد ).
