جداسازی جنسیتی در ایران یا تفکیک جنسیتی در ایران دارای سابقهٔ طولانی و پیچیده است و در دوران مختلف نوسان داشته است و پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران تفکیک بین زنان و مردان در فضاهای عمومی، پررنگ تر شد.
امروزه در بعضی از مکان ها مانند مدارس بین دانش آموزان جدایی جنسیتی وجود دارد اما در بعضی از مکان ها مثل دانشگاه ها جدایی جنسیتی وجود ندارد. جداسازی جنسیتی در مکان های عمومی مثل سواحل و استخرهای شنا در قانون تصریح و تکلیف شده است، برای زنان در اتوبوس و مترو قسمت های جداگانه ای قرار داده شده است و به مردان اجازه نمی دهند وارد سمت زنانه بشوند. در مترو این اقدام مرد، ایجاد مزاحمت برای بانوان تلقی می شود و جرم است.
... [مشاهده متن کامل]
تفکیک جنسیتی در مدارس تنها به دانش آموزان محدود نمی شود بلکه به معلمان به خصوص مردان نیز در اکثر مواقع اجازه تدریس در مدارس جنس مخالف داده نمی شود.
تفکیک جنسیتی به گونه ای بوده است که رابطه دختر و پسر در ایران با گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی همچنان به عنوان یکی از نیمه های تاریک روابط اجتماعی خودنمایی می کند. عدم شناخت پیش از ازدواج به عنوان از دلایل طلاق در ایران مطرح می شود به نظر می رسد تفکیک جنسیتی بر کاهش ازدواج و افزایش طلاق اثرگذار است، چرا که امکان شناخت درست دو جنس از یکدیگر را خواهد گرفت. با این وجود در کشور های دارای فرهنگ "روابط دختر و پسر" تعداد طلاق های به مراتب بیش تری صورت می گیرد. صحبت کردن و حتی چت کردن دختر و پسر در ایران باید محدود باشد و دست دادن، لبخند زدن یا بوسیدن مطلقاً ممنوع است . حتی کوچکترین تماس فیزیکی با اعضای غیر خانواده از جنس مخالف ممنوع است به استثنای کودکان. گاه خانواده ها نوجوان خود را از هرگونه برخورد با جنس مخالف محروم کرده و آن ها را به شدت از این امر بازمی دارند زیرا هر گونه ارتباطی با جنس مخالف را برخلاف شرع و گناه می دانند. در گذشته مادران در مهمانی های زنانه یا حمام ها برای پسرانشان همسر انتخاب می کردند.
جداسازی جنسیتی علاوه بر آرایشگاه های زنانه در لباس فروشی های زنانه، پارک بانوان، تاکسی بانوان، سواحل، مکان های ورزشی دیده می شود.
در زمان قاجار تفکیک جنسیتی در ایران وجود داشت. دختران حق رفتن به مدارس را نداشتند یا مردان و زنان در کنار هم و با هم در اماکن عمومی قدم نمی زدند و جدا از هم بودند. حتی بعضی از خیابان ها متعلق به مردان بوده و در قسمت دیگر زنان حرکت می کردند. تفکیک جنسیتی در ایران سابقه ای بلندمدت دارد که ریشه های آن را می توان در فضای اندرونی و بیرونی خانه های دوره قاجار و قبل از آن مشاهده کرد. نمونه دیگر این تفکیک باز هم در دوره قاجار در پیاده روهای خیابان لاله زار تهران دیده شده است. این تفکیک به شکلی بوده است که یک آژان در خیابان پیاده روها را کنترل می کرده است تا زنان و مردان از مرز مشخص شده شان خارج نشوند.
امروزه در بعضی از مکان ها مانند مدارس بین دانش آموزان جدایی جنسیتی وجود دارد اما در بعضی از مکان ها مثل دانشگاه ها جدایی جنسیتی وجود ندارد. جداسازی جنسیتی در مکان های عمومی مثل سواحل و استخرهای شنا در قانون تصریح و تکلیف شده است، برای زنان در اتوبوس و مترو قسمت های جداگانه ای قرار داده شده است و به مردان اجازه نمی دهند وارد سمت زنانه بشوند. در مترو این اقدام مرد، ایجاد مزاحمت برای بانوان تلقی می شود و جرم است.
... [مشاهده متن کامل]
تفکیک جنسیتی در مدارس تنها به دانش آموزان محدود نمی شود بلکه به معلمان به خصوص مردان نیز در اکثر مواقع اجازه تدریس در مدارس جنس مخالف داده نمی شود.
تفکیک جنسیتی به گونه ای بوده است که رابطه دختر و پسر در ایران با گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی همچنان به عنوان یکی از نیمه های تاریک روابط اجتماعی خودنمایی می کند. عدم شناخت پیش از ازدواج به عنوان از دلایل طلاق در ایران مطرح می شود به نظر می رسد تفکیک جنسیتی بر کاهش ازدواج و افزایش طلاق اثرگذار است، چرا که امکان شناخت درست دو جنس از یکدیگر را خواهد گرفت. با این وجود در کشور های دارای فرهنگ "روابط دختر و پسر" تعداد طلاق های به مراتب بیش تری صورت می گیرد. صحبت کردن و حتی چت کردن دختر و پسر در ایران باید محدود باشد و دست دادن، لبخند زدن یا بوسیدن مطلقاً ممنوع است . حتی کوچکترین تماس فیزیکی با اعضای غیر خانواده از جنس مخالف ممنوع است به استثنای کودکان. گاه خانواده ها نوجوان خود را از هرگونه برخورد با جنس مخالف محروم کرده و آن ها را به شدت از این امر بازمی دارند زیرا هر گونه ارتباطی با جنس مخالف را برخلاف شرع و گناه می دانند. در گذشته مادران در مهمانی های زنانه یا حمام ها برای پسرانشان همسر انتخاب می کردند.
جداسازی جنسیتی علاوه بر آرایشگاه های زنانه در لباس فروشی های زنانه، پارک بانوان، تاکسی بانوان، سواحل، مکان های ورزشی دیده می شود.
در زمان قاجار تفکیک جنسیتی در ایران وجود داشت. دختران حق رفتن به مدارس را نداشتند یا مردان و زنان در کنار هم و با هم در اماکن عمومی قدم نمی زدند و جدا از هم بودند. حتی بعضی از خیابان ها متعلق به مردان بوده و در قسمت دیگر زنان حرکت می کردند. تفکیک جنسیتی در ایران سابقه ای بلندمدت دارد که ریشه های آن را می توان در فضای اندرونی و بیرونی خانه های دوره قاجار و قبل از آن مشاهده کرد. نمونه دیگر این تفکیک باز هم در دوره قاجار در پیاده روهای خیابان لاله زار تهران دیده شده است. این تفکیک به شکلی بوده است که یک آژان در خیابان پیاده روها را کنترل می کرده است تا زنان و مردان از مرز مشخص شده شان خارج نشوند.
