تفلت
لغت نامه دهخدا
تفلة. [ ت َ ف ِل َ ] ( ع ص ) نعت مؤنث است : امراءة تفلة؛ زن بدبوی. از: تَفَل ، بمعنی بدبوی گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( ازناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) رجوع به تفل شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید