تفقیر

لغت نامه دهخدا

تفقیر. [ ت َ ] ( ع مص ) کندن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || گوها بزمین فرو بردن برای درخت نشاندن. ( زوزنی ). حفره کندن برای غرس نهال خرما. ( از اقرب الموارد ). || جوی نهال کندن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || سوراخ کردن مهره و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس