تفعیل

[ کنانیدن: کنستاندن ] بر کُنیدن یا کّنستن واداشتن. پس این مصدر واداری است.
کسی را وادار کردن تا کاری را بکند.
نمونه:
بوییدن: بوی کُنیدن. [ مصدر کننده ]
بویانیدن: بوی کُنانیدن. [ مصدر کناننده ]
گلی را سر کسی بوی کُنانیدن تا وی آنرا بوی کُند.
در این گردان یک کناننده، یک کننده و یک کنسته داریم. کناننده یک وادارنده است و کننده یک واداشته است.
پس مصدری بویانیدن یک مصدری واداری است، باید با مصدر کُنانیدن وانموده شود، تا شَنِسته و فهمیده شود. همین چند بس است بیش از این باز دگران می آموزند.