تفعی. [ ت َ ف َع ْ عی ] ( ع مص ) بدخوی شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). مانند افعی گردیدن در بدی و خباثت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). چون افعی در میان مردم ناپسند شدن و در اساس آمده که مانند افعی شدن در بدی و خباثت. ( از اقرب الموارد ).
