تَفضّلی، احمد (اصفهان ۱۳۱۶ـ تهران ۱۳۷۵ش)
تَفضّلی، احمد
زبان شناس و پژوهشگر زبان های باستانی ایران. پس از احراز رتبۀ اول از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران و دریافت دانشنامۀ فوق لیسانس از مدرسۀ زبان های شرقی لندن، به اخذ دانشنامۀ دکتری در رشتۀ فرهنگ و زبان های باستانی نایل آمد و ضمن همکاری با بنیاد فرهنگ ایران، با سمت استادیار، به تدریس در دانشکدۀ ادبیات تهران پرداخت و تا مرحلۀ استادی و مدیریت گروه زبان های باستانی ایرانی پیش رفت. به منظور تدریس و سخنرانی به دانشگاه های خارج دعوت شد و در مجامع علمی و کنگره های تخصصی ایران شناسی مشارکت داشت. از پرکارترین و برجسته ترین محققان زبان های باستانی ایران بود. به جز مقاله ها و نقدهایی که از او به زبان های فارسی، انگلیسی و فرانسه به چاپ رسیده تألیف و ترجمه هایی نیز منتشر شده است. از تألیفات اوست: تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام (۱۳۷۶ش)؛ واژه نامۀ مینوی خرد (۱۳۴۸ش)؛ زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن (۱۳۷۵ش، با همکاری ژاله آموزگار)؛ اسطوره: زندگی زردشت (۱۳۷۰ش). از ترجمه های اوست: شناخت اساطیر ایران (جان هینلز) (۱۳۶۸ش، با همکاری ژاله آموزگار).
تَفضّلی، احمد
زبان شناس و پژوهشگر زبان های باستانی ایران. پس از احراز رتبۀ اول از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران و دریافت دانشنامۀ فوق لیسانس از مدرسۀ زبان های شرقی لندن، به اخذ دانشنامۀ دکتری در رشتۀ فرهنگ و زبان های باستانی نایل آمد و ضمن همکاری با بنیاد فرهنگ ایران، با سمت استادیار، به تدریس در دانشکدۀ ادبیات تهران پرداخت و تا مرحلۀ استادی و مدیریت گروه زبان های باستانی ایرانی پیش رفت. به منظور تدریس و سخنرانی به دانشگاه های خارج دعوت شد و در مجامع علمی و کنگره های تخصصی ایران شناسی مشارکت داشت. از پرکارترین و برجسته ترین محققان زبان های باستانی ایران بود. به جز مقاله ها و نقدهایی که از او به زبان های فارسی، انگلیسی و فرانسه به چاپ رسیده تألیف و ترجمه هایی نیز منتشر شده است. از تألیفات اوست: تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام (۱۳۷۶ش)؛ واژه نامۀ مینوی خرد (۱۳۴۸ش)؛ زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن (۱۳۷۵ش، با همکاری ژاله آموزگار)؛ اسطوره: زندگی زردشت (۱۳۷۰ش). از ترجمه های اوست: شناخت اساطیر ایران (جان هینلز) (۱۳۶۸ش، با همکاری ژاله آموزگار).