تفشیل

لغت نامه دهخدا

تفشیل. [ ت َ ] ( ع مص ) فشل ساختن بزن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). فشل ساختن برای زن. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بر فشل نشستن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || ( ع اِ ) شیر که در پستان باقی مانده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس