تفشیر. [ ت َ ] ( ع مص ) مصدر جعلی از فشار فارسی. مصدر از فشردن فارسی. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : ور تیز بگادن خرانی دندان بفشر بگاه تفشیر.سوزنی ( دیوان چ شاه حسینی ص 46 ).
