تفشیج

لغت نامه دهخدا

تفشیج. [ ت َ ] ( ع مص ) پا از هم دور نهادن جهت شاشیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). تفشج. ( اقرب الموارد ). رجوع به تفشج شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس