تفسیر متصوفه

[ویکی فقه] تفسیر قرآن با رویکرد تاویلی و صوفیانه را تفسیر متصوفه گویند.
در "تفسیر متصوفه" مفسر، تفسیر خویش را از قرآن بر یک حدس، کشف درونی یا شهود قلبی بنا می نهد؛ بی آن که این کشف، ارتباط و مناسبتی با ظاهر آیه داشته باشد.
تعبیر به اشاره
روش متصوفه در تفسیر قرآن، ترک ظاهر آن و اعتماد به زبان باطن است. اینان معانی موردنظر خود را از راه خاص و با تاویل از آیات قرآن به دست می آورند. متصوفه از این تاویل خاص به "اشاره" تعبیر می کنند.
برخی تاویلات
برخی از این تاویل ها ازاین قرارند: جبرئیل یعنی عقل عاقل؛ میکائیل یعنی روح آسمان ششم؛ اسرافیل روح آسمان چهارم؛ عزرائیل روح آسمان هفتم.
مراد از بحرین در آیه
...