[ویکی نور] تفسیر مبهمات القرآن الموسوم بصله الجمع و عائد التذییل لموصول کتابی الاعلام و التکمیل. تفسیر مبهمات القرآن الموسوم بصلة الجمع و عائد التذییل لموصول کتابی الإعلام و التکمیل، اثر محمد بن علی بلنسی، با تحقیق حنیف بن حسن قاسمی و عبدالله عبدالکریم محمّد، کتابی است پیرامون تفسیر مبهمات قرآن که بر اساس کتاب های «التعریف و الإعلام» سهیلی و «التکمیل و الإتمام» ابن عسکر، صورت گرفته است.
کتاب به زبان عربی و در قرن هشتم هجری، نوشته شده است.
انگیزه بلنسی از تألیف کتاب را می توان در مؤلفه های زیر، خلاصه نمود: اهتمام وی از کودکی به پژوهش در اسرار قرآن؛ اهمیت پرداختن به مبهمات قرآن؛ پیروی از دانشمندان پیشین و سعی و تلاش در نهادن پا جای پای کسانی که در این موضوع به تألیف پرداخته اند و تکمیل و تنظیم هر آنچه سهیلی و ابن عسکر پیرامون مبهمات قرآن انجام نداده اند ...
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز و مطالب در دو جلد، تنظیم شده است.
نویسنده کتاب را بر اساس ترتیب سور و آیات، سامان داده و در بحث از مبهمات، ابتدا نظر سهیلی و در پی آن نظر ابن عسکر را با علامت اختصاری آورده است؛ سپس آن دسته از آیات مبهم را که آن دو نیاورده اند، بیان کرده است؛ ولی در بیان آن ها، از روش یکسانی پیروی ننموده است؛ گاهی فقط به ارائه سخن آن دو اکتفا نموده و گاهی بدون هیچ گونه ترجیحی، سخنان دیگری بر آنها می افزاید و گاهی عبارت های مبهم آنان را شرح داده و در صورت نیاز، به نقد می کشد یا ردّ می کند ...
کتاب به زبان عربی و در قرن هشتم هجری، نوشته شده است.
انگیزه بلنسی از تألیف کتاب را می توان در مؤلفه های زیر، خلاصه نمود: اهتمام وی از کودکی به پژوهش در اسرار قرآن؛ اهمیت پرداختن به مبهمات قرآن؛ پیروی از دانشمندان پیشین و سعی و تلاش در نهادن پا جای پای کسانی که در این موضوع به تألیف پرداخته اند و تکمیل و تنظیم هر آنچه سهیلی و ابن عسکر پیرامون مبهمات قرآن انجام نداده اند ...
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز و مطالب در دو جلد، تنظیم شده است.
نویسنده کتاب را بر اساس ترتیب سور و آیات، سامان داده و در بحث از مبهمات، ابتدا نظر سهیلی و در پی آن نظر ابن عسکر را با علامت اختصاری آورده است؛ سپس آن دسته از آیات مبهم را که آن دو نیاورده اند، بیان کرده است؛ ولی در بیان آن ها، از روش یکسانی پیروی ننموده است؛ گاهی فقط به ارائه سخن آن دو اکتفا نموده و گاهی بدون هیچ گونه ترجیحی، سخنان دیگری بر آنها می افزاید و گاهی عبارت های مبهم آنان را شرح داده و در صورت نیاز، به نقد می کشد یا ردّ می کند ...